กลับบ้านของเรา

มิสชันนารีชาวอเมริกันคนหนึ่งได้ใช้ชีวิตเป็นเวลานานหลายสิบปีในประเทศจีน และกำลังจะเดินทางกลับประเทศบ้านเกิดของตน ขณะเดียวกันก็มีนักร้องอเมริกามีชื่อเสียงคนหนึ่งได้ไปอยู่ประเทศจีนเพียง 2 สัปดาห์ ทั้งสองลงเรือลำเดียวกัน เพื่อกลับสู่สหรัฐอเมริกา เมื่อมาถึงฝั่งนิวยอร์ค มิสชันนารีเห็นฝูงชนมากมายคอยต้อนรับนักร้องคนนั้น เขาจึงเริ่มบ่นกับพระเป็นเจ้าว่า “ลูกไม่เข้าใจเลยจริงๆ พระเจ้าข้า ลูกใช้ชีวิตในประเทศจีนถึง 42 ปี ทำงานเสียสละทุกอย่าง แต่นักร้องคนนั้นไปอยู่ได้แค่ 2 อาทิตย์เท่านั้น แต่ดูซิ คนเป็นพันๆ มาคอยต้อนรับเขา ส่วนลูกกลับไม่มีใครมาคอยต้อนรับเลยสักคนเดียว”
พระเป็นเจ้าตรัสตอบเขาว่า “ลูกเอ๋ย ลูกยังไม่ได้กลับถึงบ้านของตัวเองสักหน่อย”



วันหนึ่ง นักท่องเที่ยวได้ไปเยี่ยมท่านรับไบที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อ เห็นว่าที่บ้านของท่านรับไบเป็นเพียงห้องที่มีแต่หนังสือ โต๊ะกับม้านั่งตัวหนึ่งเท่านั้น
“อาจารย์ครับ เครื่องเรือน เฟอร์นิเจอร์ของท่านอยู่ไหนหมด” นักท่องเที่ยวถาม
“แล้วของเจ้าล่ะ อยู่ที่ไหน”
“ของผมหรือครับ! แต่ผมอยู่ที่นี่ไม่นานนี่ครับ”
“ข้าก็เหมือนกัน”






ที่มา สารวัดปากลัด