จิมตั้งใจจะให้พระเจ้าเป็นศูนย์กลางในชีวิตของเขา รวมไปถึงคนที่เขาทำงานด้วย ครั้งหนึ่งขณะที่ขับรถมาทำงานเขากับคนขับรถชื่อไมเคิลสวดสายประคำด้วยกัน และหลังจากวันนั้นก็มีคนอื่นมาร่วมสวดด้วย “เราเริ่มต้นวันใหม่ด้วยการภาวนา ถวายทุกสิ่งให้กับพระเจ้า และให้กิจการงานที่ทำเป็นงานของพระองค์ด้วย”

จิมยืนยันว่างานของเขาในฐานะนักแสดงนั้นเป็นกระแสเรียกด้วย เขาไม่ได้มีหน้าที่ให้ความบันเทิงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ต้องรับใช้คนอื่นด้วย “เมื่อผู้คนมีความเจ็บปวดในชีวิตแล้วเข้ามาดูหนังสักเรื่อง ผมอยากจะให้เขาหลุดพ้นจากความทุกข์ชั่วขณะหนึ่งเหมือนกับได้เดินทาง แล้วเมื่อดูหนังจบเขาอาจจะพูดขึ้นว่า ยังมีความหวังอยู่นะ ข้างนอกนั้นยังมีสิ่งดีๆ อยู่”

 

อุดมศานต์ กันยายน 2547 หน้าที่ 46 - 48. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อัสสัมชัญ