ความอยากรู้เรื่องเพศของวัยรุ่น: บาปหนักหรือบาปเบา?
คุณพ่อ ไพบูลย์ อุดมเดช C.Ss.R.
(15 กุมภาพันธ์ 2001)

บาปคืออะไร ?

นักบุญออกัสติน (ซึ่งผมคิดว่าเป็นคนที่รู้เรื่องบาปดีที่สุดในบรรดานักบุญทั้งหลายเพราะชีวิตของท่านได้ผ่านประสบการณ์บาปทางเพศมาอย่างโชกโชน) ได้ให้คำจำกัดความของบาปว่า "ความคิด วาจา กิจการและความปรารถนาอย่างจงใจที่ขัดแย้ง ต่อต้านกฎนิรันดร์ของพระเจ้า" ( factum, dictum, velconcupitum contra legem aeternam ) คำจำกัดความนี้ถ้าไม่พิจารณาดีๆก็คงจะเข้าใจลำบาก ท่านได้ให้คำจำกัดความอีกอย่างคือ ... บาปเป็นการหันหนีจากพระเจ้าไปหาสิ่งสร้าง... (Aversio a Dio, conversio ad creaturam) เห็นคำภาษาลาตินแล้วก็ไม่ต้องไปกลัวมันหรอกนะครับ ผมยกมาเพื่อให้เห็นความคมของคำลาตินเท่านั้นเอง อ่านแล้วเป็นไงครับ ไม่เข้าใจใช่ไหมครับ ไม่ต้องกังวลเพราะเป็นเรื่องปรกติ เพราะการที่จะเข้าใจบาปนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อทำผิดแล้วก็ปวดร้าวอย่างเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตามคำจำกัดความดังกล่าวมานั้นเมื่อเวลาผ่านไปก็มีนักเทววิทยาถกเถียงกันมาก มีทั้งที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แม้คำจำกัดความข้างต้นจะไม่ผิดแต่ก็ไม่ถูกในหลายๆสถานการณ์ นักเทววิทยาบางคนบอกว่าท่านนักบุญออกัสตินให้น้ำหนักมากเกินไปในเรื่องกฎ บ้างก็ว่าใช้คำต่อต้านมันคลุมเครือ ฯลฯ อย่างไรก็ตาม ทีนี้ลองมาดูคำจำกัดความของหนังสือคำสอนที่เราใช้ในปัจจุบันว่าให้ความหมายของคำว่าบาปอย่างไร ...."บาปคือการละเมิดต่อเหตุผล ความจริงและมโนธรรมที่ถูกต้อง เป็นความล้มเหลวในความรักแท้ต่อพระเจ้าและมนุษย์เนื่องจากเขามีใจติดกับสิ่งอื่น" (คำสอนข้อ 1849) จะเห็นได้ว่าคำจำกัดความของหนังสือคำสอนในปัจจุบันจะเน้นไปที่สภาวะจิตใจของบุคคลว่าเป็นเช่นไร ขณะที่คำจำกัดความเก่าๆนั้นเน้นไปที่กฎเป็นหลัก เช่นนี้เราจะให้เราถือสายทางใดดีล่ะ ผมคิดว่าเราอยู่ในโลกปัจจุบันถือสายคำจำกัดความของปัจจุบันดีที่สุด

เราจะเห็นได้ว่า บาปนั้นเป็นเรื่องของมโนธรรมที่รู้ตัวเองดี แจ้งชัดว่าผิดหรือขัดแย้งหรือต่อต้านกับ กฎพระเจ้าหรือพระเป็นเจ้าเองมากน้อยเพียงใด จากจุดนี้เมื่อมาถึงคำว่ามากน้อยเพียงใด ก็มาถึงเรื่องบาปหนักบาปเบาล่ะ คาทอลิกเรามีบรรทัดฐานชัดเจนว่า พฤติกรรมหนึ่งจะเข้าขั้นบาปหนักก็ต่อเมื่อ

หนึ่ง... พฤติกรรมนั้นละเมิดกฎในข้อหนัก

สอง... เขาต้องรู้ตัวดีขณะที่ทำ

สาม....และเต็มใจที่จะกระทำ

จากบรรทัดฐานข้างต้นก็มาถึงคำถามว่า การดูหนังสือลามกหรือภาพยนตร์ลามกนั้นเป็นบาปหนักหรือบาปเบา ถ้าจะให้เดาสภาพการณ์ ผมคิดว่าพฤติกรรมของเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่เกี่ยวกับการดูภาพลามกหรือภาพเปลือยที่เร่งเร้าความรู้สึกกำหนัดทางเพศนั้น เป็นภาวะการณ์ส่วนหนึ่งของการเจริญเติบโตทางเพศที่เร่งเร้าโดยฮอร์โมนในร่างกายทั้งชายและหญิง ดังนั้นไม่น่าจะเป็นบาปหนักอะไร กระนั้นก็ตามจากจุดที่ไม่ใช่บาปหนักนี้เขาสามารถทำให้มันกลายเป็นบาปหนักได้เช่นกัน เช่น เมื่อเขาหมกมุ่นอยู่กับเรื่องความกำหนัดทางเพศหรือเร่งเร้าจิตใจเรื่องนี้มากเกินไป จะทำให้ความมีเหตุมีผลของเขาถูกกลบได้ด้วยไฟราคะและก็จะลามปามไปถึงบาปผิดทางเพศต่อผู้อื่น เช่น บาปมีเพศสัมพันธ์นอกพิธีสมรส บาปผิดทางเพศต่อสามีภรรยาผู้อื่นได้ในกรณีของผู้ใหญ่

ขอสรุปว่าสำหรับเด็กวัยรุ่นที่อยู่ในวัยกำหนัดที่ถูกเร่งเร้าด้วยฮอร์โมนในร่างกายและสนใจภาพสรีระของเพศตรงกันข้ามนั้นทั่วไปไม่ใช่บาปหนักหรอกครับ แต่ก็อย่าแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าจะไม่นำไปสู่ความผิดในบาปหนักนะครับ เปรียบเหมือนกับการเอานิ้วมือเข้าไปใกล้ไฟ ยิ่งใกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งร้อนและอันตราย ตรงนี้ผมไม่สามารถจะบอกได้ว่า ผู้ถามได้เอามือเข้าไปใกล้ไฟมากน้อยเพียงใดแล้ว
ต่อคำถามว่าเมื่อดูภาพยนตร์ลามกเหล่านั้นแล้วไปรับศีลจะทำอย่างไร ก็ทำกิจการใช้โทษบาปในใจเช่น สวดขอโทษพระองค์โดยตรง ทำบุญชดเชย หรือไปขอโทษพระองค์ในพิธีขอขมาพระเจ้าแล้วก็ไปรับปังศักดิ์สิทธิ์ด้วยใจสุภาพถ่อมตนและรักพระองค์ (ผมลองใช้คำใหม่เรียกศีลแก้บาป...อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างเอ่ย)