นักบุญ อันเดร   วัดวงหฤทัยนิรมล   ปากลัด   พระประแดง
17/2   ตลาดพระประแดง   จ . สมุทรปราการ


กราบเท้าคุณพ่อที่เคารพรักอย่างสูง

ลูกได้มาที่วัดลำไทร ลูกมาขอพรจากพระแม่ และมาขอพรจากคุณพ่อ   และลูกก็ได้รับความเมตตาจากพระเป็นเจ้าแล้ว ลูกไม่รู้ว่าจะหาคำใดมาโมทนาคุณสรรเสริญพระองค์ได้ เหมือนชุบชีวิตใหม่ให้กับลูก ชีวิตลูกเปลี่ยนไป อะไรทุกอย่างที่เป็นอุปสรรคดีขึ้น พระแม่ช่วยเหลือลูกตลอดเวลา แม่สอนให้ลูกวางใจในแม่ และลูกวางใจในแม่เสมอ และต่อแต่นี้ไปลูกก็จะวางใจในแม่ทุกลมหายใจของลูก

ลูกเล่าเรื่องจริงที่เกิดกับลูกเอง เพื่อนคนอื่น ๆ จะได้รู้ว่าแม่พระรักลูก เป็นห่วงลูก ทุก ๆ ขณะจิต ข้อสำคัญ ขอให้เขาไว้วางใจในพระแม่มาก ๆ ความเชื่อและความรักก็จะเกิดขึ้นตามมาอย่างมาก ๆ ด้วย

ลูกไม่สบายปวดหัว ปวดหัวไหล่ทั้งสองข้าง มาเป็นเวลาประมาณ 5-6 ปี มันทรมานเพราะความเจ็บปวด จนลูกทนไม่ไหว ท้อใจ ลูกได้ไปรักษาที่
1) โรงพยาบาลประสาท ปากคลองสาน ไม่หาย
2) ไปหาหมอพระ ( พระทางพุทธ ) ไม่หาย
3) ไปหาเจ้าเข้าทรง ไม่หาย

กินยาจนตัวจะเป็นยาอยู่แล้ว ทั้งยาไทย ยาจีน ยาฝรั่ง ใครว่าอะไรดี เอาทุกอย่าง รดน้ำมนต์ สะเดาะเคราะห์ ทำทุกอย่างเพราะอยากหายแต่แล้วก็ไม่ได้ผล ยิ่งหนักเข้าทุกวัน จนทนไม่ไหว ไม่รู้ว่าจะไปพึ่งใครอีกแล้ว แต่ว่าลูกก็ไม่เคยที่จะขาดสวดภาวนาทุกค่ำก่อนเข้านอน มีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่ลูกสวด มีความคิดขึ้น และลูกก็ได้พูดว่า เมื่อไรแม่พระจะมาทำอัศจรรย์ที่เมืองไทยสักที มาทำที่เมืองไทยบ้าง ไม่ต้องไปถึงเมืองนอก เพราะใจอยากไป แต่มันไกลเหลือเกิน ( ลูกยังไม่รู้ว่าแม่พระมาทำอัศจรรย์ที่วัดลำไทร )

หลายเดือนต่อมา ลูกคิดอีกในขณะสวดว่า เทพในทางพุทธเป็นอย่างไร มีจริงหรือ มาเข้าคนได้อย่างไรเพราะศาสนาเราไม่ได้สอนอย่างนั้น ลูกก็เก็บความคิดนี้ไว้ในใจ พอดีวันนั้น จำไม่ได้ว่าวันอะไร น้องสาวได้เอาอวยพรสารมาให้อ่าน จึงได้รู้ว่าแม่พระมาทำอัศจรรย์ที่วัดลำไทร แรก ๆ เชื่อแต่ไม่ถึง 100% แต่เดี๋ยวนี้ เชื่อยิ่งกว่า 1000% เสียอีก เชื่อหมดหัวใจ ได้มาวัดลำไทรครั้งแรกวันที่ 28   เดือนสิงหาคม  31   วัดนี้เหมือนมีพลังที่ดึงดูด มีเสียงเรียก มีความผูกพัน จากนั้นลูกก็มาขอพรจากพระแม่บ่อย ๆ และลูกก็ได้รับสมตามความปรารถนา ขอให้เราวางใจเท่านั้น ได้รับแน่นอนจะช้าหรือเร็วสุดแต่พระเป็นเจ้าจะโปรดให้ตามคำขอของพระแม่ พระแม่พร้อมที่จะช่วยเราทุกขณะจิต ลูกรู้อยู่ในใจลูกเอง

วันนั้น ที่คุณพ่อปกที่ศีรษะลูก และที่หัวไหล่ ในวัดหน้าแท่นพระพร้อมกับสัตบุรุษประมาณ 10 กว่าคน ร่วมยี่สิบคนเห็นจะได้ ทุก ๆ คนได้สวดอ้อนวอนขอพระบิดา พระบุตร พระจิต ขอแม่พระด้วย ได้ร้องเพลงพร้อมคุณพ่อ รวมพลังให้กับลูกจับตัวคุณพ่อ ลูกจำติดตา ขณะที่คุณพ่อปกตัวลูก ขณะนั้นลูกมีความรู้สึกว่ามีพลังออกมาจากคุณพ่อจริง ๆ ไม่ได้พูดเท็จ มือคุณพ่อสั่นเล็กน้อย ขณะที่ลูกคุกเข่าอยู่ก็มีความรู้สึกสั่นไปด้วยเหมือนมีอำนาจพลังมายังตัวลูก จากนั้นหลายอาทิตย์อาการค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ   อาทิตย์หลัง   ๆ ลูกไปรับพรจากคุณพ่อตอนเลิกมิสซา คุณพ่อถามว่าหายหรือยัง ลูกตอบว่าหายแล้วคุณพ่อบอกให้ลูกเอากุหลาบสีแดงที่หน้าถ้ำแม่พระมาลอยน้ำกิน ลูกก็ทำตามทุกครั้งเอาน้ำที่หน้าถ้ำมาประพรมต้นคอหัวไหล่ด้วย ได้ผลจริง

ความนบน้อม - ความวางใจทำให้ลูกหายลูกดีใจอย่างบอกไม่ถูกตื้นตันใจจนบางครั้งขณะร้องเพลงอยู่หน้าถ้ำแม่พระ น้ำตาลูกไหลออกมา ร้องเพลงไม่ออกเลย ไม่รู้เกิดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ถ้าลูกจะเขียนให้คุณพ่อคิดว่า 3-4 หน้ากระดาษคงไม่พอ ปกติลูกเขียนไม่เก่ง ขณะเขียนนี้ขอแม่พระช่วยให้เขียนออกมาโดยถูกต้องเป็นความจริงลูกอยากจะบรรยายความในใ จ ความสุขที่ลูกได้รับจากพระแม่มากมายเหลือเกิน เดี๋ยวนี้ลูกเชื่อและรักแม่พระมากกว่าเดิมหลายๆ เท่า ใครได้อ่านจดหมายนี้ขอให้วางใจในแม่จริง ๆ แล้วจะเห็นผลทันตาทันใจเพราะที่เขียนมานี้เป็นความจริงทุกอย่าง ถึงแม้ลูกยังไม่มีโอกาสได้เห็นแม่ แต่ลูกได้เห็นแม่ทำอัศจรรย์กับดวงอาทิตย์หลายครั้ง และทุก ๆ ครั้งที่ไปหาแม่ ลูกก็พอใจ เป็นสุขใจ อิ่มใจ จะหาคำใดมากล่าวสรรเสริญแม่ได้

“ ดวงอาทิตย์             ร้อนแรง             เกินกว่าคิด
  แม่ปกปิด             ให้ร้อน             อ่อนลงแสง
  ลูกได้เห็น             ลูกได้ชม             แม่สำแดง
ไม่ได้เกรง             บอกลูกแม่             แม่รักจริง ”

ท้ายนี้ ขอขอบพระคุณโมทนาคุณพระเป็นเจ้า พระบิดา พระบุตร พระจิต ขอสรรเสริญพระแม่ นักบุญ และเทวดาทั้งหลายในสวรรค์ตลอดชีวิต ขอให้พระองค์โปรดให้พี่ ๆ น้อง ๆ ลุง ป้า น้า อา และทุก ๆ คนที่มาวัดลำไทรแห่งนี้ ขอให้ได้รับพระพรจากพระแม่เจ้าทุก ๆ คน ขอให้วางใจแม่มาก ๆ แม่จะได้ช่วย ขอแม่อยู่กับคุณพ่อช่วยเหลือคุณพ่อ เพราะคุณพ่อมีอุปสรรคมาก ลูกจะสวดให้คุณพ่อทุกวัน คุณพ่ออย่าลืมสวดให้ลูกด้วย ช่วยกันส่งพลังจิต พลังใจ ขอแม่โปรดทุก ๆ คนที่ว่างใจในแม่จริง ๆ

โดยความเคารพอย่างสูง
ธงชัย   รักษ์บุญยวง
(24 พ . ย . 31)