และเหนือสิ่งอื่นใด เรื่องหนึ่งที่เราควรระลึกเสมอคือ ลีโอนาร์โด เป็นศิลปินที่ไม่ใช่คนวาดงานส่งเดช เขาจะศึกษาข้อมูลอย่างดีก่อนจะวาดภาพทุกภาพ และจะเสก็ตงานก่อน รวมทั้งยินดีที่จะศึกษางานจากภาพวาดของคนอื่น และแน่นนอนว่า เรามีทั้งภาพเสก็ต และภาพที่เขาได้ศึกษาก่อนจะวาดภาพนี้

นี่คืองานเสก็ตที่ ลีโอนาร์โดเสก็ตขึ้นเพื่อศึกษางานก่อนจะวาดภาพ

ลีโอนาร์โดไม่ได้เสก็ตจากจินตนาการตัวเองซะทีเดียว แต่ได้ศึกษางานของศิลปินคนอื่นๆในฟลอเรนส์ที่เคยวาดภาพนี้มาก่อนคือ

Andrea del Castagno.
The Last Supper and Stories of Christ's Passion.
1447.
Fresco, 453 x 975 cm (each fresco).
Sant'Apollonia, Florence, Italy.

เราจะเห็นการจัดตำแหน่งบนโต๊ะที่คล้ายกันกับในเสก็ต และเขาวาด นักบุญยอห์นหนุ่มน้อยไร้หนวดเครา กำลังซบลงไปถามพระเยซู

และ GHIRLANDAIO Domenico ซึ่งวาดในปี ค.ศ.1480 ก่อนลีโอนาร์โด18 ปี

ภาพนี้เห็นนักบุญเปโตรทำสัญญาณมือ และแน่นอนท่านถือมีดด้วย

ซึ่งสองภาพนี้มีอิทธิพลต่องานของลีโอนาร์โด ในเวลาต่อมา ทั้งท่าทางของนักบุญยอห์นที่หลับตาพริ้มสงบเสงี่ยม และผมยาวไร้หนวดเครา และการถือมีดของนักบุญ เปโตร สิ่งที่ลีโอนาร์โด ปรับเปลี่ยนจาก2ภาพนี้ คือไม่ให้ยูดาสนั่งตรงข้าม และไม่ให้นักบุญเปโตรนั่งข้างๆ แต่ให้นักบุญยากอบมานั่งอีกข้างแทน เพื่อให้ตรงตามพระคัมภีร์ไบเบิ้ล

ถึงตรงนี้ปริศนาเรื่องมีดในมือของนักบุญเปโตร และความอ่อนเยาว์ไร้หนวดเคราของท่านนักบุญยอห์น ผู้อยู่ในเหตุการณ์และบันทึกพระคัมภีร์ในฉากนี้ ก็ไขกระจ่างแล้วว่า.....

ทุกสิ่งที่ แดน บราว์น บิดเบือนผ่านปาก ทีบบิง ในนิยาย ไม่เป็นความจริงเลย และเหตุผลแท้จริงมีที่มาที่ไปทางศิลปะทั้งสิ้น