ทีแรกผู้คนยังตื่นกลัวกันมาก จึงไม่มีใครสนใจคำขอร้องของเธอนี้ แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งร้องว่า “เธอพูดถูก พวกเราจำเรื่องของ
นางยูดิธกับนางเอสเธอร์ในพระคัมภีร์ได้ไม๊ ว่าพวกเธอได้รับการดลใจในภาวะเดียวกันนี้อย่างไร. และที่สุดพระเป็นเจ้าได้
อวยพรประชาชนยังไงจึงได้รอดพ้นจากเหล่าศัตรูไปได้? พระเป็นเจ้าได้ส่งหญิงนางหนึ่งมานำพวกเราแล้ว พระองค์คงต้องการ
บอกความจริงแก่พวกเราว่า พลังอำนาจและความเข้มแข็งของพระองค์เท่านั้น จะทำให้เราชนะศัตรูได้  ขอให้พวก
เราทำอย่างที่เยเนเวียฟบอกก็แล้วกัน”

 

 

ประชาชนจึงพากันพลีกรรมและสวดภาวนากันยกใหญ่ อัตติลายังคงเดินทัพมุ่งตรงมาที่ปารีส แต่แล้วทันที่ทันใด
โดยไม่ทราบเหตุผลชัดเจน  อัตติลาสั่งให้เปลี่ยนเส้นทางเดินทัพและอ้อมผ่านกรุงปารีสไป  ทั้งเมืองไชโยโห่ฮิ้ว
กันยกใหญ่! พากันย่ำระฆังกันทั้งเมือง ผู้คนวิ่งกันขวักไขว่จนเกือบจลาจลเพราะความยินดีอันนี้ แล้วพวกเขาก็พากันไปหา
เยเนเวียฟ ที่กำลังคุกเขาสวดอยู่ภายในวัดอย่างเงียบสงบ แล้วประชาชนก็ร่วมกันประสานเสียงร้องบทเพลงสรรเสริญ
ถวายสดุดีแด่พระเป็นเจ้าโดยพร้อมเพรียงกัน พระเป็นเจ้าได้แสดงความรักและความเอาใจใส่ผู้ที่มอบความไว้วางใจ
ในพระองค์อีกครั้ง