นายอำเภอเดินจากไป คุณพ่อยังคงอยู่ในห้องและส่งศีลมหาสนิทให้แก่โคลด์ ใจของโคลด์เริ่มสงบลง. และพูดว่า "ทำไม, ทำไมผมจึงต้องอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสองสัปดาห์?"
คุณพ่อมีความคิดขึ้นมาแวบหนึ่ง
ท่านได้เตือนโคลด์เกี่ยวกับนักโทษในห้องขังหนึ่งซึ่งเกลียดโคลด์อย่างมาก. นักโทษคนนี้มีชีวิตที่เหลวแหลก, และต้องโทษประหารชีวิตเช่นเดียวกัน
คุณพ่อพูดว่า "บางที, พระมารดาอาจต้องการให้เธอทำให้นักโทษคนนี้กลับใจเช่นเดียวกับที่พระนางทรงกระทำก็ได้" ท่านพูดต่อ "ทำไมเธอไม่ทำพลีกรรมโดยมอบเวลาที่เธอต้องแยกห่างจากพระนางนี้แด่พระเป็นเจ้าสำหรับนักโทษคนนี้เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องแยกห่างจากพระเป็นเจ้าตลอดนิรันดรเล่า"
โคลด์เห็นด้วย และขอให้คุณพ่อสอนบทสวดที่เขาจะได้มอบการพลีกรรมนี้แด่พระองค์ คุณพ่อสอนบทสวดง่ายๆให้เขา เวลานั้นมีเพียงสองคนที่รู้เรื่องการพลีกรรมนี้คือโคลด์กับคุณพ่อโอลิลรี่.
วันต่อมาโคลด์บอกกับคุณพ่อว่า "เมื่อก่อนนักโทษคนนี้เกลียดผมมาก. แต่เวลานี้เขายังคงเกลียดผมอยู่หรือเปล่า" คุณพ่อตอบว่า "นั่นจะเป็นสัญญาณที่ดี"
สองสัปดาห์ต่อมา โคลด์ถูกประหารชีวิต
คุณพ่อโอลิลรี่ให้ความเห็นว่า "ผมไม่เคยเห็นนักโทษคนไหนมีความสุขเวลาตายเช่นนี้มาก่อนเลย" แม้แต่เจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นพยานการประหารและนักหนังสือพิมพ์ก็รู้สึกประหลาดใจด้วย พวกเขาบอกว่า ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงมีคนที่นั่งเก้าอี้ไฟฟ้าและยังมีความสุขเช่นนั้นได้.
คำพูดสุดท้ายของโคลด์ต่อคุณพ่อโอลิลรี่คือ "คุณพ่อครับ. ผมจะระลึกถึงคุณพ่อ และเมื่อคุณพ่อต้องการสิ่งใด บอกกับผมแล้วผมจะขอต่อพระนางให้"สองเดือนต่อมา, ถึงเวลาที่นักโทษผิวขาวซึ่งเกลียดโคลด์, ถูกประหารชีวิต. คุณพ่อโอลิลรี่บอกว่า "ชายคนนี้ หยาบช้าลามกที่สุด, เป็นคนที่เหลียวแหลกที่สุดที่ผมไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนเลย เขาเกลียดพระเป็นเจ้าและทุกสิ่งที่เกี่ยวกับชีวิตจิต" คุณพ่อกล่าว "เลวจนสุดจะบรรยาย"
ก่อนที่เขาจะถูกประหาร นายแพทย์ท้องถิ่นได้อ้อนวอนชายคนนี้ให้คุกเข่าลงและสวดบทข้าแต่พระบิดาก่อนที่นายอำเภอจะมานำตัวเขาไป.
นักโทษก็ถ่มน้ำลายรดใบหน้านายแพทย์.
เมื่อเขาถูกมัดเข้ากับเก้าอี้ไฟฟ้า, นายอำเภอพูดกับเขาว่า "ถ้านายมีอะไรจะพูด ก็ให้พูดเสียเดี๋ยวนี้"
นักโทษเริ่มพูดสบถสาบานผรุสวาท.
ทันทีทันใด นักโทษก็หยุด,และนัยน์ตาของเขาก็จ้องไปยังมุมหนึ่งของห้อง, ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปด้วยความกลัวสุดขีด.
เขาหวีดร้อง.
หันไปหานายอำเภอ, พูดว่า "นายอำเภอ, โปรดนำพระสงฆ์มาพบผมที"
คุณพ่อโอลิลรี่อยู่ที่ห้องนั้นด้วยเพราะกฎหมายระบุให้มีพระสงฆ์อยู่ด้วยเวลาประหาร. แต่คุณพ่อหลบอยู่ข้างหลังนักข่าวบางคนเพราะนักโทษอาจจะพูดจาบจ้วงต่อพระเป็นเจ้าถ้าเขาเห็นพระสงฆ์.
คุณพ่อรีบไปพบนักโทษ. ผู้ไม่เกี่ยวข้องถูกขอร้องให้ออกไปข้างนอก และคุณพ่อก็ฟังนักโทษสารภาพบาป เขาสารภาพว่าเขาเคยเป็นคาทอลิก, แต่ได้หันหลังให้กับศาสนาเมื่อเขาอายุ 18 ปี เพราะชีวิตที่เหลวแหลกของเขา.
เมื่อทุกคนกลับเข้ามาที่ห้อง, นายอำเภอถามคุณพ่อ "อะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนใจไปได้?"
"ผมไม่รู้" คุณพ่อตอบ "ผมไม่ได้ถามเขา"
"ผมคงนอนไม่หลับแน่ถ้ายังไม่รู้เรื่องนี้"นายอำเภอพูด
นายอำเภอหันไปหานักโทษและถามว่า "เจ้าลูกชาย, อะไรทำให้เธอเปลี่ยนใจ?"
นักโทษตอบ " จำชายผิวดำที่ชื่อโคลด์ได้ไหม - คนที่ผมเกลียดที่สุด? เขายืนอยู่ที่นั่น (เขาชี้มือ ) . ที่มุมห้อง. และเบื้องหลังของเขาแม่พระทรงประทับยืนอยู่ทรงวางมือไว้บนไหล่ของเขา และโคลด์พูดกับผมว่า 'ฉันได้มอบความตายของฉันรวมกับของพระคริสตเจ้าบนกางเขนเพื่อความรอดของคุณ. พระนางทรงประทานพระหรรษทานนี้แก่คุณ, คือให้คุณได้เห็นสถานที่ในนรกซึ่งคุณจะต้องไปอยู่ถ้าคุณไม่กลับใจ'
ผมได้เห็นที่ของผมในนรกและนั่นเป็นเวลาที่ผมหวีดร้องออกมา "
นี่แหละ, พลังอำนาจของพระมารดา
