เหตุการณ์ของพระนางมารีย์ที่แทบเชิงกางเขน เป็นเหตุการณ์ที่เด่นชัดในตัวเองโดยไม่ต้องเสริมหรืออ้างอิงเนื้อความใดเสริมสนับสนุนเลย เช่นรูปพระมารดาอุ้มพระศพพระบุตรที่ชื่อ ปิเอต้า ของไมเคิ้ล แองเจโล ที่อาจจะไม่ได้มีบันทึกเหตุการณ์นั้นไว้ในพระคัมภีร์ แต่กระนั้นก็ดีข้อความเชื่อในช่วงตอนปลายของยุคกลางเหล่านี้ ไม่ได้มีผลต่อความจริงในเรื่องความเจ็บปวดรวดร้าวอันน่าสะเทือนใจที่พระนางมีต่อพระบุตรที่แทบเชิงกางเขนนี้ และต่อการเป็นพยานคริสตชน ในช่วงเวลาอันมืดมนที่สุดนั้นเลย ในขณะที่บางคนตั้งข้อสังเกตว่า การที่แทบไม่มีอัครสาวกชายคนอื่น ๆ อยู่เลย ทำให้พระนางไม่ใช่เพียงแค่ “ผู้อยู่เคียงข้างกับบรรดาอัครสาวก” หากแต่เป็น “ผู้นำหน้าบรรดาอัครสาวกไปแล้ว” บราเทน กล่าว

หลาย ๆ คนให้ความสนใจกับสิ่งที่พระเยซูตรัสกับพระนาง และ นักบุญยอห์น ก่อนสิ้นพระชนม์ ชาวคาทอลิกเชื่อว่าเนื้อหาตรงนี้มีความหมายว่าพระเยซูทรงฝากฝังพระมารดาของพระองค์ให้เป็นพระมารดาแห่งบรรดา คริสตชนทั้งมวล ขณะที่ทางด้านโปรแตสแตนท์ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดตรงนี้

แต่ จอร์จ ได้แสดงความเห็นต่อเรื่องนี้ว่า มันดูไม่สมเหตุผลถ้าจะสรุปว่าพระองค์จะตรัสเพียงเพื่อฝากผู้อื่นดูแลพระมารดาของพระองค์เพียงแค่นั้น

“ผมคิดว่าอัครสาวก ยอห์น นั้นสื่อแทนถึงพระศาสนจักร และเหตุการณ์นั้นมีความหมายว่า พระนางต้องได้รับการยกย่อง เชิดชู ในฐานะผู้ที่มีบทบาทสำคัญมากที่สุดท่านหนึ่งในประวัติศาสตร์แห่งความรอดนี้” เขากล่าว “และผมไม่คิดว่าคุณจะต้องเป็นคาทอลิค ถึงจะพูดประโยคนี้ได้”