วันนั้นเป็นวันสมโภช พอถึงตอนสวดบทพระสิริรุ่งโรจน์ แม่พระตรัสดังนี้
“จงสรรเสริญพระตรีเอกภาพและถวายพระพรแด่พระองค์ด้วยความรักทั้งหมดที่
ลูกมีเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณในฐานะที่ลูกเป็นสิ่งสร้างของพระองค์คน
หนึ่ง” บทพระสิริรุ่งโรจน์คราวนั้นช่างต่างจากเดิมเสียนี่กระไร! ทันใดนั้นฉันเห็น
ตัวฉันเองในสถานที่สว่างไสวไกลโพ้นเฉพาะพระพักตร์พระเป็นเจ้า ฉันโมทนา
พระคุณพระองค์ด้วยความรักเต็มเปี่ยม “ขอสรรเสริญพระองค์ ขอถวายพระพรแด่
พระองค์ ขอกราบนมัสการพระองค์ ขอถวายพระเกียรติแด่พระองค์ ขอขอบพระคุณ
พระองค์เพราะพระองค์ทรงพระเกียรติเลอเลิศ พระเจ้าข้า พระองค์คือพระราชาสวรรค์
พระเป็นเจ้า พระบิดา ทรงสรรพานุภาพ”

แล้วฉันก็รำลึกถึงพระพักตร์ที่เต็มเปี่ยมไป
ด้วยความอ่อนโยนของพระบิดา “ข้าแต่พระเยซูคริสตเจ้า พระบุตรแต่องค์เดียว
พระเจ้าข้า พระองค์คือพระบุตรพระบิดา ทรงเป็นลูกแกะของพระเจ้า ผู้พลีพระชนม์เพื่อ
ยกบาปของโลก...”

และพระเยซูเจ้าประทับเบื้องหน้าฉัน พระพักตร์พระองค์เปี่ยม
ด้วยความเมตตากรุณา... “ข้าแต่พระเยซูคริสตเจ้า พระองค์ผู้เดียวศักดิ์สิทธิ์ พระองค์ผู้
เดียวทรงเป็นเจ้า พระองค์ผู้เดียวสูงสุด ร่วมกับพระจิต...” พระเจ้าแห่งความรักล้ำเลิศ
พระองค์ผู้ซึ่งในขณะนั้นทำให้ฉันสะท้านไปทั่วสรรพางค์... แล้วฉันก็วอนขอ
“พระเจ้าข้า โปรดช่วยให้ลูกพ้นจากพยศชั่วทั้งหลาย หัวใจของลูกเป็นของพระองค์ โปรด
ประทานสันติสุขของพระองค์แก่ลูกเถิด ลูกจะได้สามารถรับประโยชน์อันล้ำเลิศจาก
ศีลมหาสนิท และชีวิตของลูกจะได้บังเกิดผลสูงสุด พระจิตแห่งพระเจ้า โปรดเปลี่ยนสภาพ
ของลูก โปรดทรงงานในตัวลูก โปรดนำทางลูก ข้าแต่พระเจ้า โปรดประทานพระพรแก่ลูก
เพื่อลูกจะได้ปรนนิบัติรับใช้พระองค์ได้ดียิ่งขึ้น!”